Arie van Dijk

Mijn naam is Arie van Dijk, geboren op 31 augustus 1960 in het dorp Poortugaal en een van een tweeling uit een gezin met nog vier (oudere) zussen en een leraar Autotechniek als vader. In 2003 zijn wij, een gezin met vier jongens, verhuisd van Poortugaal naar Geervliet. In mijn jeugd, na de lagere school periode, fietste ik elke dag over de (oude) Spijkenisserbrug naar de toen nog houten noodlokalen van de Blaise Pascal. In mijn beleving hield Spijkenisse in die tijd, vanaf 1972 en later, daar ook op en keek je uit over de polders van Putten. Na de middelbare school heb ik verder gestudeerd aan de Sociale Academie in Rotterdam. Ik volgde daar de opleiding van IW, Inrichtingswerk. Na deze opleiding ben ik, aansluitend, verder in deeltijd gaan studeren aan de Haagse Hogeschool, in de studierichting: Personeel & Organisatie.

Al tijdens mijn studie van Inrichtingswerk, ben ik gaan werken in een Gezinsvervangd tehuis in Hellevoetsluis als Groepsleider GVT. Ik reed dus ook in die tijd al zo’n beetje elke dag op en neer, over de Groene Kruisweg, door Spijkenisse, als de brug niet open stond, en langs Geervliet, Heenvliet, over de kanaalweg naar Hellevoetsluis. Zo jong als ik toen nog was vond (en vind) ik het al een prachtig eiland, met veel agrarisch groen, de kerk en de molen van Geervliet als landmark. Toen mijn tweelingbroer begin jaren tachtig in Geervliet ging wonen en weer later in Heenvliet, kwam ik natuurlijk met enige regelmaat ook in Geervliet-dorp terecht. Dat dorpse karakter volledig te vergelijken met het oude kern van het dorp Poortugaal, zo merkte ik al snel aan alle verhalen die ik mee kreeg van mijn broer. Het kennen en kunnen van en met elkaar is iets wat mij erg aanspreekt. Voor mij liever geen grote en/of hoogdravend beleidsplannen, maar gewoon en simpel, datgene wat ons in het dagelijkse woon en leefgebied, treft, boeit of raakt. Een gemeente bestaat niet in of door een naam, maar uit mensen!

Na een periode van werken in het Gezinsvervangend tehuis ben ik een aantal jaren werkzaam geweest als consulent bij het Arbeidsbureau in Rotterdam. Vanwege mijn lidmaatschap en interesse en het samenwerken in die tijd met de Vakbond FNV, ben ik op 1 januari 1997 overgestapt naar de FNV, eerst in de functie van vakbondsbestuurder Industrie, later en tot op heden, als vakbondsbestuurder Transport & Logistiek. In het dagelijks leven zet ik mij dus altijd in voor onze leden, de werknemers, soms individueel, vaak collectief. Ik sluit namens onze (FNV) leden o.a. CAO’s af, Sociale Plannen etc. etc. Luisteren en kijken naar wat er speelt op de werkvloer, omgaan met problemen, belangen van partijen kunnen zien en altijd oplossingsgericht denken is mijn kernwaarde. Daarnaast: binden en verbinden, een luisterend oor maar ook een spreekbuis kunnen en willen zijn.

Mijn politieke ervaringen in de raadszaal zijn beperkt, maar wel doeltreffend te noemen. In Poortugaal speelde er begin jaren negentig een discussie over wel of niet bouwen in een van de oudste polders van de gemeente, het Kijveland. Wij, ik en nog een paar betrokken inwoners hebben toen een protestgroep opgericht met de slogan: “Géén woningen in ons Kijveland”. Binnen no time hadden we zomaar tweeduizend handtekeningen verzameld van inwoners die wilde dat juist die polder agrarisch en onbebouwd zou blijven. Een manifestatie met een polderloop, tezamen met de uitgenodigde Burgemeester en Wethouders deden de rest. Die woningen zijn er uiteindelijk en vooral door het massale protest, er nooit gekomen. Vanwege echter het wantrouwen naar de toenmalige lokale politiek besloten wij, met z’n vieren, een alternatieve Politieke Partij op te richten, eentje die wél oog en oor had voor wat er bij de bevolking leefde. Tot onze grote verbazing en schrik, haalde wij, de NAP (Nieuwe Albrandswaardse Partij) in één klap drie(!) raadszetels binnen! Een ongekend succes, maar wel tekenend voor de verhoudingen indertijd tussen politiek en inwoners in Poortugaal en Rhoon. Uit deze ervaring hebben wij, heb ik, geleerd dat het ontzettend belangrijk is om te kunnen en willen luisteren naar de inwoners, dat geldt natuurlijk net zo goed en ook voor die van Nissewaard!