Onlangs heeft de gemeenteraad het nieuwe armoedebeleid vastgesteld, dat in 2020 van kracht wordt. In dit nieuwe beleid worden zoveel mogelijk voorzieningen aangeboden in natura, en de financiële tegemoetkoming is daarom aangepast naar een vast bedrag van €250,-.
In de aanloop naar de verkiezingen heb ik met het Team Armoedebestrijding uitgebreid nagedacht over de armoedevoorzieningen en met elkaar kwamen wij tot de conclusie dat het simpelweg geven van geld niet een oplossing is die inwoners met een laag inkomen verder helpt. Immers, wanneer men geld ontvangt zal dit in de meeste gevallen besteed worden aan (achterstallige) rekeningen en verdwijnt het in een, soms bodemloze, put. Logisch vanuit het perspectief van iemand die structureel geld tekort komt, maar niet het doel dat wij willen bereiken met de voorzieningen. Namelijk dat ook mensen met een structureel laag inkomen dingen kunnen ondernemen die het leven léuk maken!
Ik herinner me nog de tijd dat ik moest leven van de bijstand en geen geld had om mijn zoon mee te nemen op een dagje uit. Meer dan de wetenschap dat ik bepaalde rekeningen niet kon betalen deed dit mij voelen alsof ik tekort schoot en mijn zoon mooie herinneringen moest ontzeggen. Herinneringen die hij nu de rest van zijn leven niet zou hebben, terwijl ik het hem juist zo gunde deze wél te hebben. Hoeveel rekeningen ik ook zou kunnen betalen van dat financiële extraatje, door de gedachte dat ik mijn kind, en natuurlijk mijzelf, dit soort dingen niet kon geven besefte ik mij de waarde van mee kunnen doen in de maatschappij en het effect van het feit dat dit niet kon.
Hebben mensen met een laag inkomen dan helemaal geen extra geld nodig? Ja, natuurlijk wel! Immers, van €250,- koop je geen nieuwe wasmachine en de kritiek op dit nieuwe beleid is dan ook zeker niet van de lucht. Het is ontzettend belangrijk ook op dit punt maatwerk te bieden, door bijvoorbeeld bijzondere bijstand toe te kennen wanneer dit nodig blijkt. Sowieso is het nodig blijvend aandacht te vragen voor de positie van de ‘armen’ in onze samenleving.
Toch ben ik onverminderd blij met dit nieuwe armoedebeleid. Ik geloof dat de juiste voorzieningen een keuze zijn. Een keuze die laat zien dat de gemeente misschien niet in staat is het probleem op te lossen maar wel om mensen te helpen om, ondanks de financiële situatie, zo volwaardig mogelijk mee te kunnen doen in de maatschappij!
