Dag van de Arbeid

Moving Day
Waarom vieren we op 1 mei de Dag van de Arbeid? Vroeger werd op die dag de huur- en arbeidscontracten vernieuwd. Als deze niet vernieuwd werden, dan moest men opzoek naar ander werk en een andere woning. In de Verenigde Staten werd dat Moving Day genoemd. In 1890 werd dat officieel de Dag van de Arbeid voor werkenden van de wereld. De dag staat symbool voor behoorlijke arbeidsvoorwaarden, werkzekerheid en fatsoenlijk loon.

Om toch maar even terug te komen op “Moving” Day kunnen we stellen dat deze 1 mei ons inderdaad raakt. Er valt dit jaar niet zoveel te vieren. Veel mensen raken hun baan kwijt en er zijn mensen die veel overuren moeten draaien om ons op de been te houden. Daarnaast kunnen we ook nog stellen dat de arbeiders die ons land na de 2e WO hebben opgebouwd, letterlijk geveld worden door de grootste crisis sinds die oorlog.

Pessimisten zouden kunnen concluderen dat we sinds 1890 nog niet veel vooruit gekomen zijn en dat we van crises naar crises leven. Op de allereerste 1 meidag werd er een manifestatie georganiseerd voor een 8-uren werkdag. Het was niet langer acceptabel om 12 uur of meer te werken op een dag. Menig ZZP-er zal zich achter zijn oren krabben en afvragen waarom hij/zij dat nu wel moet accepteren en nog maar niet te spreken over waarom hij/zij alle zekerheden moet ontberen die opgebouwd zijn onder Drees en den Uyl.

Valt er dan echt niets meer te vieren? Het mooiste aan de naam Moving Day is dat het ook aangeeft dat mensen in actie moeten komen. Dat we niet kunnen accepteren dat werknemers nog meer in het gedrang komen. Laten we het een “wake up call” noemen. Al kunnen we door de crises 1 mei niet gezamenlijk vieren, we kunnen het wel een startmoment maken voor betere arbeidsomstandigheden.

Bij het aannemen van de 8-uren-dag in 1919 werd het volgende gedicht gezongen door de leden van de fractie van de Sociaal Democratische Arbeiders Partij.

Acht uur! zoo klinkt door alle landen, Acht uur zij onze arbeidstijd. Acht uur aan d’ arbeid onzer handen En ook aan onze geest gewijd. Wij willen flink en krachtig werken, Maar ’t lichaam geven zijnen eisch! Wij willen maag en geest versterken, En vrijheid – zelfs tot elken prijs. Acht uur! Acht uur! Geen langer arbeidsduur! Ten strijd! Komt allen op ten strijd! Ten strijd voor acht uur arbeidstijd.