In memoriam: Loes Smits-Franke (1937-2022)

IN MEMORIAM LOES SMITS-FRANKE (1937-2022) door Wim Huizing

Op 6 september jl. overleed Loes Smits. Zij was namens de PvdA lid van de raad van de voormalige gemeente Spijkenisse, gedurende twee termijnen in de periode 1982 – 1990. Het waren jaren van de bijna onstuitbare uitbreiding van het woningaantal en bouwen in de polders Akkers-Vriesland en Vogelenzang.

Loes maakte bij haar aantreden in de nieuw gekozen gemeenteraad in 1982 deel uit van een PvdA-fractie van 11 leden. Maar de grootste fractie werd door een raadsmeerderheid van VVD, PCG, D66 en SGP buitengesloten bij de vorming van en deelname in het nieuwe college van burgemeester en wethouders. Een periode van heftige politieke discussies en langdurige vergaderingen van commissies en raad zouden volgen. En daarin moest een nieuwkomer als Loes natuurlijk haar eigen plaats en weg vinden. Gelukkig werd de nieuwkomers alle ruimte gegund en gegeven, waardoor Loes met haar kennis en kunde, gekoppeld aan ervaringen in sociaal-cultureel werk en op financiële terreinen, goed uit de voeten kon. De maandagse vergaderingen van de fractie waren een continue uitwisseling van belevenissen in raad, commissies en overige besturen, afstemming van meningen en standpunten, uitzetting van politieke hoofdlijnen en voortdurend contact met ‘de buitenwereld’: clubs, verenigingen en (individuele) bewoners in Spijkenisse.

Loes was en toonde zich een doorzetter, die zich door de commissievoorzitters – destijds de verantwoordelijke vakwethouders – niet met kluitjes in het riet liet sturen. En ook tijdens raadsvergaderingen was de inbreng steevast goed voorbereid en ter zake, waarmee het college zich soms zelfs een slecht verliezer toonde. Voordeel was natuurlijk dat Loes een goed “thuisfront” had met een ervaren echtgenoot (Daan was eerder lid van de gemeenteraad geweest, destijds als lid van D66) en een kritische opgroeiende dochter Karen.

In de raadsperiode die eind april 1986 begon waren de politieke verhoudingen drastisch gewijzigd: de PvdA bleef de grootste en groeide naar 15 zetels in een gemeenteraad van 31 leden! Een minderheidscollege met uitsluitend PvdA-wethouders, maar ook daar deed Loes niet af aan kritische beschouwingen over de voorstellen en nota’s die aan de orde waren. En gevoel voor humor had ze ook! Als intussen ervaren raadslid wist ze een van haar nieuwe fractiegenotes een steuntje in de rug te geven: “Wanneer je nerveus bent als je het woord moet voeren, stel je dan al die uitgezakte buiken tegenover je maar eens voor in hun blootje. Dan ben je op slag alle zenuwen kwijt!!”

Loes Smits was een fijn mens en een goede collega!