“Nu breekt mijn klomp”

In mijn vorige column heb ik u beloofd mijn mening te geven over de beschikbaarheid van huurwoningen voor woningzoekenden.

Een beetje saai onderwerp, als je het vergelijkt met de uitslag van de verkiezingen voor het Europese Parlement. Toen ik de eerste “exit polls” hoorde brak niet alleen mijn klomp maar barsten spontaan mijn veters en schoten de hakken onder mijn schoenen vandaan, terwijl het voelde alsof ik op hoge hakken een meter boven de grond zweefde zo apetrots was ik.

Maar goed belooft is belooft, dat hebben we immers met elkaar afgesproken en als het niet kan dan leggen we het uit. Hier valt niets uit te leggen, zeker niet toen ik vanochtend het AD onder ogen kreeg.

“Flexibele woningen als oplossing voor schaarste” luidde de kop op AD Voorne-Putten”. Natuurlijk een prima plan en eigenlijk niets nieuws.

Hergebruik van oude gebouwen geen woningen zijnde is natuurlijk fantastisch.

Dus dacht ik meteen aan die winkels die zometeen vrij komen als we het Kolkplein “losweken” van het winkelgebied. Als er in  de krant staat dat ook Nissewaard er mee bezig is hoop ik natuurlijk dat we met dit soort dingen voortvarend aan de slag gaan. Kunnen we meteen het toewijzingssysteem via Woonnet Rijnmond ook moderniseren. Dit systeem ontwikkeld in een tijd dat corporaties reclame maakten met “Huren kan ook”omdat er sprake was van leegstand bij huurwoningen is naar mijn idee niet meer van deze tijd. Het systeem zorgt er, naar mijn idee, voor dat als er woningen voor verhuur beschikbaar komen, die gaan naar mensen die al lang staan ingeschreven en vaak weten dat je met een lange inschrijfduur maar kunt gaan “shoppen”. Het gaat vaak niet om wil ik daar gaan wonen, voel ik mij daar gelukkig en kan ik daar aarden, nee het gaat om de combinatie veel woning met een lage huur. Helaas nodigt dat vaak niet uit tot grote betrokkenheid bij dorp of buurt.  Betrokkenheid die het wonen een extra dimensie kan geven. Leefbaarheid maak je vooral met elkaar. Een buurt, wijk, kern waar je je buren kent, wat voor elkaar over hebt, groeten vanzelfsprekend is en je tuin gereedschap durft uit te lenen is misschien een utopie, maar ik blijf er over dromen. Juist het toewijzen van woningen aan, met de buurt betrokken mensen, zou een hele bijzondere wijze van toewijzen zijn. Ik denk niet dat het gaat gebeuren, maar ik laat mij graag verrassen. En wie weet roep ik bij de volgende wijziging van de toewijzingsregels
“nu breekt mijn klomp”